Królowe Anglii. Od krwawej Marii do Elżbiety II

Rządziły w różnych epokach. Dzierżyły władzę absolutną lub mniej czy bardziej ograniczoną głosem parlamentu, ale wszystkie musiały zmierzyć się z wyzwaniami, jakich nie znali królowie.

Przez wieki kobiety uważano za niezdolne do rządzenia. „To rzecz najbardziej wstrętna w naturze, żeby kobiety panowały nad mężczyznami” – pisał przywódca angielskiej reformacji, gdy na tron wstępowała Maria I, nazwana wkrótce Krwawą. Jej następczyni, wielka Elżbieta I, udowodniła, że w ciele niewiasty może bić serce króla. Rozumiała, że umiejętnie wykorzystany wizerunek słabej kobiety wzbudza rycerskość i lojalność. Równie skutecznie posłużyły się nim wiek później Maria II i Anna, monarchinie, które objęły władzę w wyniku „chwalebnej rewolucji”. W 1837 roku osiemnastoletnia Wiktoria zasiadając na tronie po swych poprzednikach – szaleńcu, rozpustniku i błaźnie – młodością i urodą rozbroiła najbardziej zajadłych krytyków kobiecych rządów i przez blisko 64 lata rządziła największym imperium świata. W XX wieku dwudziestopięcioletnia Elżbieta II swoim wdziękiem podbiła serca Brytyjczyków i nadal jest symbolem tradycji i monarchii.

Maria I, Elżbieta I, Maria II, Anna, Wiktoria i Elżbieta II – jakimi były królowymi? Jak zdobyły szacunek poddanych, w oczach których kobieta była istotą niższą? Co poświęciły, jakie dramaty przeżywały, jakich dokonały wyborów? I jaką cenę zapłaciły za sprawowanie władzy?

We wspaniałej opowieści – znakomicie udokumentowanej źródłami z epoki – brytyjska autorka książek historycznych Maureen Waller pozwala przemówić swoim bohaterkom. Pełna werwy, inteligentna, potoczysta, elegancka narracja przenosi nas do zamków Elżbiety I, wiktoriańskiego Pałacu Buckingham, współczesnych rezydencji Windsorów. Wśród przepychu monarszych dworów odkrywamy psychikę, emocje i prywatne życie niezwykłych kobiet, które dowiodły, że wbrew stereotypom władza i kobiecość wzajemnie się nie wykluczają.