Korczakowskie narracje pedagogiczne

Janusz Korczak tradycyjnie kojarzony jest z gehenną warszawskiego getta i Holokaustem. Tymczasem wielkość Korczaka w pierwszej kolejności wyraża się nie tylko w tragicznej drodze śmierci z Umschlagplatzu do Treblinki ale również - a może przede wszystkim - w dziele jego życia zawodowego, w którym połączył medycynę z wychowaniem dzieci. Na tym polu dokonał odkryć szczególnych, przekraczających ramy swojego czasu. Stał się znany i ceniony. Dzisiaj Korczak zaliczany jest w poczet największych pedagogów XX wieku. Znalazł się wśród takich autorytetów, jak: Jean-Jacques Rousseau, John Locke i Johann Heinrich Pestalozzi.

Spuścizna pedagogiczna Korczaka odczytywana jest głównie w perspektywie renesansu problematyki dziecka i dzieciństwa. Powracają elementarne pytania kim jest dziecko, na czym polega jego rozwój, co oznacza godność dziecka, prawa dziecka i dziecięce obywatelstwo w rodzinie, w środowisku lokalnym, w instytucjach społeczno-edukacyjnych w społeczeństwie i państwie. Tym kwestiom towarzyszy jednocześnie refleksja nad relacjami między dziećmi a dorosłymi opartymi na miłości, szacunku do dziecka, budowaniem dialogu między starszym, a młodszym pokoleniem. Ich konsekwencją jest odkrywanie, redefiniowanie uniwersalnych idei i przesłań pedagogicznych zawartych w pedagogice Korczaka, adresowanych do różnych grup społecznych, środowisk i kultur.

Korczakowskie narracje pedagogiczne są próbą współczesnego odczytania spuścizny pedagogicznej Janusza Korczaka w perspektywie dzisiejszych wyzwań, pytań , które stają przed badaczami dziecka i dzieciństwa, a także przed praktykami. Nie ma w nich prostych rad, zasad, powierzchownych uogólnień od których Korczak stronił. Jest to książka pokazująca korczakowski model pedagogiki praktycznej, ale jednocześnie refleksyjne, opartej na miłości do dziecka, mądrości wychowawczej i ciągłym namysłem nad rozwijającym się dzieckiem i dorosłym, który uczy się dziecka, uczy się razem z dzieckiem i od dziecka.

Korczakowskie narracje pedagogiczne łączą wymiar praktyczny i akademicki. Pokazują korczakowskie idee pedagogiczne, unikalny system wychowawczy, sukcesy i porażki Korczaka w pracy z dziećmi. Wpisują te myśli i działania w kontekst międzywojennej pedagogiki z jakiej wyrastał i uczył się Korczak. Jednocześnie odnoszą spuściznę Korczaka do dzisiejszej pedagogiki humanistycznej opartej na uniwersalnych wartościach, o której można również powiedzieć, że jest wielowymiarowa, otwarta dająca się interpretować wedle różnych znaczeń i kodów kulturowych.