Konwenanse konstytucyjne

Normatywnym punktem odniesienia dla badań nad ustrojami państwowymi są zwykle zasady zawarte w konstytucjach, przy czym właściwe odczytanie sensu tych zasad częstokroć jest możliwe dopiero po uwzględnieniu wykładni sadów konstytucyjnych lub innych organów wyposażonych w prawo orzekania o zgodności norm prawnych z konstytucją.

Tomasz Wieciech skupił się na odbiegającej od tego modelu praktyce ustrojowej Wielkiej Brytanii, Kanady oraz Australii i przedmiotem swych badań uczynił konwenans konstytucyjny. Przez to pojecie rozumie instytucję o charakterze wiążącym, regulującą
ustrój państwa i należącą do materii konstytucyjnej, mającą status pozaprawny, niesformalizowaną i niechronioną precyzyjnie określoną sankcją.

Instytucję konwenansu uważa za kluczową dla funkcjonowania „politycznej konstytucji”, definiowanej jako „forma ustroju, którego normatywną podstawę tworzą nie tylko przepisy prawa, ale również normy pozaprawne, których wyegzekwowanie nie jest możliwe poprzez zastosowanie procedur właściwych dla egzekucji norm prawnych.
Z recenzji prof. dr. hab. Krzysztofa Wójtowicza