Konstanty Ildefons Gałczyński

Polski wybitny poeta.

W latach 1914-1918 przebywał wraz z rodzicami w Moskwie, ucząc się w polskiej szkole. Próby poetyckie podejmował już jako nastolatek. Pierwszy utwór ogłosił w 1923 r. (Wiatr w zaułku).

Studiował dorywczo filologię angielską i klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim. Członek stowarzyszony grupy poetyckiej Kwadryga, współpracował także ze związanym ze Skamandrem, "Cyrulikiem Warszawskim".

W prozie debiutował poetycko-satyryczną powieścią poetycką_ Porfirion Osiełek czyli Klub Świętokradców_ (1929). Poślubił rosyjską emigrantkę Natalię Awałow.

W latach 1931-1933 pracował w Berlinie w charakterze referenta kulturalnego polskiego konsulatu. Od 1934 roku w Wilnie, następnie przeniósł się do podwarszawskiego Anina, podejmując 1936 r. współpracę z tygodnikiem "Prosto z mostu".

W trakcie udziału w kampanii wrześniowej dostał się do niewoli i do końca wojny przebywał w obozie dla jeńców w Altengrabow. W okresie wojny napisał szereg wierszy patriotycznych, np. Pieśń o żołnierzach Westerplatte. Po wyzwoleniu przebywał Francji, Belgii i Włoszech.

Ogromną popularność zyskał mu m.in. zbiór Zaczarowana dorożka (1948). W 1945 roku rozpoczął pisanie cyklu dialogowanych miniatur Zielona Gęś w typie humoru absurdalnego, publikowanych na łamach Przekroju, podobnie jak felietony Listy z fiołkiem (1946-1950).

W 1946 roku powrócił do kraju i osiadł w Krakowie, współpracując m.in. z "Przekrojem" i kabaretem Siedem Kotów. Następnie przez krótki czas w Szczecinie, na koniec znów w Warszawie. Często przebywał także w mazurskiej leśniczówce Pranie.

Pomimo poparcia dla władzy komunistycznej (tworzył w poetyce socrealizmu), objęty został zakazem drukowania (1950-51).