Kij w mrowisko

Aż któregoś wieczoru stało się to, czego obawiali się moi rodzice. Andrzej Łapicki i Gustaw Holoubek zaproponowali mi pójście na kawę! Ooo, co to, to nie, nie należę do łatwych dziewczyn, niech sobie nie myślą! Odmówiłam szybko, szybciej niż wypadało, stanowczo przekonana o słuszności mej decyzji. Odwróciłam się na pięcie i na oczach zdumionych panów weszłam w zamknięte, oszklone drzwi. Moje wybicie głową szyby Gustaw pamięta do dziś. Gdyby wtedy ktoś mi powiedział, że ten pan będzie kiedyś moim mężem...

Nie miałam zamiaru pisać autobiografii. Mój mąż twierdzi, że najlepiej piszą ją ci, którzy niczego nie pamiętają. Wydawało mi się, że zbiór moich felietonów powie o mnie wszystko. Okazało się jednak, że rys biograficzny, w którym opowiem, skąd się wzięłam na tym świecie, dlaczego jestem taka, jaka jestem, i jak się potoczyły moje losy, może nie zaszkodzić felietonom.