Każdy by się chciał powiesić

Joanna, kobieta po trzydziestce i po przejściach (jest rozwódką i samotną matką), powtórnie wychodzi za mąż. Obezwładniona lękiem przed tak ważną decyzją, przewrażliwiona po traumatycznych przejściach z pierwszym małżonkiem, ląduje na kozetce u psychoterapeuty. Choć jej świat na pozór wygląda na istną sielankę (ma zakochanego w sobie po uszy narzeczonego, fajnych synów, rodzinę i wierne grono przyjaciół, przed nią ślub i romantyczna podróż do Włoch), jej wyostrzone stresem zmysły podsuwają jej nowy, niepokojący obraz dobrze znanej rzeczywistości, przyprawiając ją o nerwicę. Wychodzi na to, że codzienny, telefoniczny kontakt z matką to najbardziej toksyczna relacja w jej życiu, przyjaciele to popaprańcy i wariaci, narzeczony jest zbyt dobry, by można mu było wierzyć, a były mąż i była teściowa to cienie przeszłości, od których nie można się uwolnić i które wciąż powracają w nowych, przerażających odsłonach. Gdy do tej, mocnej już mieszanki, dodać niewiarę w siebie, kompleksy i ogólne poczucie, że coś nie gra
– koktajl o nazwie „sfrustrowana kobieta współczesna” jest gotowy.

Każdy by się chciał powiesić, pełna wisielczego humoru i terapeutycznego dystansu do rzeczywistości, jest jedną z tych współczesnych powieści dla kobiet, które dowcipem neutralizują życiowe smutki i niepowodzenia. Menażeria niepospolitych postaci i wręcz nieprawdopodobne przygody bohaterki i jej przyjaciół (z których większość zdarzyła się naprawdę!), czynią z książki świetną zabawę i antydepresant w jednym. Dominujące w książce konwersacje, zabawne i groteskowe, z użyciem wielu barwnych słówek, przywodzą na myśl rozmowy na sesjach terapeutycznych, ale są z pewnością zdecydowanie zabawniejsze.