Katarzyny – pisarki, które zawojowały kobiecą literaturę
Przyszła na świat w 1976 roku. Ukończyła socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowała m.in. jako ankieterka, socjolog, kwiaciarka, nauczycielka. Obecnie mieszka w Legionowie pod Warszawą.
Nie boi się mówić o sobie - feministka, podkreślając wagę kwestii kobiecej, ale nie w znaczeniu ideologicznym, lecz emocjonalnym i intelektualnym. Pisanie jest w jej życiu niezwykle ważne. Ma ogromną wyobraźnię i tysiące pomysłów na książki. Zawsze marzyła, żeby zostać pisarką. Gdy usłyszała o konkursie "Złote pióro", natychmiast postanowiła wykorzystać swoje siły i odniosła sukces. Zdobyła nagrodę główną. Jej powieść Halo, Wikta! zebrała wiele entuzjastycznych recenzji czytelników, także dziennikarzy piszących o książkach.
Wydanie książki, i to od razu w jednym z największych wydawnictw w Polsce, to dla Kasi spełnienie marzeń i ogromna zmiana w życiu. Potem poszła za ciosem i "popełniła" drugą odsłonę przygód przyjaciółek Lenki, bohaterki poprzedniej części cyklu powieściowego. Nosi ona tytuł Wikta, ratuj!.
Sukces nie uderzył jej do głowy, bo we wszystkim stara się zachować zdrowy rozsądek. Jej kolejne dokonanie to Koncert łgarzy. Książka ukazała się w 2009 roku.