Karol Wojtyła

Biografia Karola Wojtyły

Karol Wojtyła urodził się w 1920 roku w Wadowicach. Ojciec był wojskowym urzędnikiem, a matka pracowała dorywczo jako szwaczka. Gdy Wojtyła miał 9 lat zmarła jego matka, a trzy lata później – starszy brat.

W 1938 roku ukończył naukę w gimnazjum z celującymi ocenami i rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Z powodu wybuchu wojny musiał przerwać naukowę i zatrudnił się jako pracownik fizyczny. W 1941 roku zmarł jego ojciec. Rok później Wojtyła zdecydował się studiować teologię w tajnym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Krakowie. W 1946 roku został wyświęcony na księdza. Wojtyła wykładał m.in. w seminariach, na Wydziale Filozofii KUL w Lublinie. W latach 50. został mianowany biskupem i przyjął jako hasło przewodnie swej posługi „Totus Tuus”, będące cytatem z modlitwy.

W 1978 roku został wybrany na papieża i przyjął imię Jan Paweł II. Charakterystyczne dla jego pontyfikatu było ciągłe podróżowanie do wiernych – odbył ponad 100 podróży zagranicznych, w tym 9 do Polski. Od 1992 roku Jan Paweł II cierpiał na chorobę Parkinsona. Zmarł w 2005 roku - 9666 dnia swojego pontyfikatu. Miesiąc później rozpoczęto proces beatyfikacyjny.

Twórczość Karola Wojtyły

Pierwszy zbiór wierszy Karola Wojtyły („Renesansowy psałterz”) powstał w 1939 roku i czekał 60 lat na to, by został wydany. Wojtyła tworzył przez całe swoje życie poezję metafizyczną. Był także dramaturgiem – napisał kilka dramatów, m.in. „Hiob”, „Brat naszego Boga” i „Promieniowanie ojcostwa”.
W 2015 wydano „Jestem bardzo w rękach Bożych. Notatki osobiste 1962-2003”, która wzbudziła duże konktrowersje, ponieważ decyzję o publikacji notatek podjął wbrew ostatniej woli Karola Wojtyły kardynał Dziwisz. Papież życzył sobie w testamencie, by jego zeszyty, które spisywał przez 40 lat, zostały spalone. Stanisław Dziwisz uznał jednak, że ich treść jest kluczem do zrozumienia duchowości, relacji do Boga i drugiego człowieka. Książka jest zbiorem refleksji, cytatów i krótkich wspomnień papieża. Nie powinno się jej czytać jak zwykłą książkę beletrystyczną – jest na to zbyt fragmentaryczna.