Karel Čapek

Prozaik czeski.

Syn wiejskiego lekarza, w latach 1910-1915 studiował filozofię w Pradze, Berlinie, Paryżu i ponownie Pradze. Przez pewien czas tworzył wspólnie z bratem Josefem Capkiem, malarzem i pisarzem.

Przyswajając sobie pragmatyzm, bergsonizm, spengleryzm i inne najnowsze prądy, oraz konfrontując je z rzeczywistością wojny światowej, Čapek poczynił szereg spostrzeżeń na temat niebezpiecznej przewagi w dzisiejszym świecie techniki nad kulturą, coraz mniej dostępną zwykłym ludziom.

Przekonanie to legło u podstaw jego twórczości. Miała ona zrazu charakter pesymistyczny, następnie, po odzyskaniu niepodległości przez Czechów i niespodziewanym ozdrowieniu pisarza z gruźlicy, szukał on w swym pisarstwie bardziej optymistycznych rozwiązań.

Capek długo budował swój optymizm na wierze prostego człowieka, o niego mu też zresztą chodziło.