Trwa ładowanie...
d3h0i3k

Jose Saramago

AFP
Źródło: AFP

Laureat NAGRODY NOBLA za rok 1998.

Powieściopisarz portugalski.
Kariera pisarska tego najbardziej znanego na świecie prozaika portugalskiego jest dość nietypowa, gdyż sławę zdobył dopiero w wieku 60 lat, kiedy po dwóch zbiorach wierszy i felietonów oraz tomie opowiadań opublikował swoją trzecią powieść Baltazar i Blimunda (1982, Memorial do Convento).

W Portugalii miała ona już ponad dwadzieścia wydań, została też przetłumaczona na wiele języków i posłużyła jako libretto opery pt. Blimunda.

Po światowym sukcesie Baltazara i Blimundy Saramago co dwa lata wydawał nową powieść. Każda stawała się wydarzeniem, przysparzając mu tyleż wielbicieli, co krytyków.

Jego pisarstwo można traktować jako przykład postmodernistycznej dekonstrukcji narracji; mamy tu do czynienia z nakładaniem się na siebie mowy zależnej, przemieszaniem planów czasowych, a także połączeniem rzeczywistości i fantazji. Saramago posługuje się różnymi technikami intertekstualnymi; cytat literacki lub cytat "z rzeczywistości" bywa wmontowany w narrację, pojawia się pastisz, dyskurs metaliteracki, odniesiena do własnych utworów. Tematyka większości utworów osadzona jest w realiach dawnej Portugalii.

Nie są to jednak tradycyjne powieści historyczne, gdyż nie tyle odtwarza, co dokonuje rozrachunków z rodzimą przeszłością i mitami narodowymi, traktując ją z ironicznym dystansem, wprowadzając elementy parodii i fantastyki.

Powieści Baltazar i Blimunda, O Ano da morte de Ricardo Reis (1984, Rok śmierci Ricarda Reisa), História do Cerco de Lisbona (1989, Historia oblężenia Lizbony) można uznać za typowe przykłady postmodernistycznej powieści metahistorycznej.

Utwory te, w których rodzima historia jest traktowana ludycznie i humorystycznie, budzą jednak znacznie mniej kontrowersji niż dzieła dotykające tematyki religijnej - zresztą słabsze artystycznie - takie jak powieść Ewangelia według Jezusa Chrystusa (1991, Evangelho segundo Jesus Cristo) czy sztuka teatralna In Nomine dei (1993), której treść osnuta jest na historii walk religijnych w Niemczech w okresie Reformacji, dzienniki Cadernos de Lanzarote (1994, 1995, 1996, Zeszyty z Lanzarote) oraz powieść Ensaio sobre a Cagueira (1995, Esej o ślepocie).

Na polski powieści Saramago tłumaczyli m.in. C. Długosz i E. Milewska.

d3h0i3k

Podziel się opinią

1

Komentarze

Trwa ładowanie
.
.
.
d3h0i3k
d3h0i3k
d3h0i3k
d3h0i3k

Pobieranie, zwielokrotnianie, przechowywanie lub jakiekolwiek inne wykorzystywanie treści dostępnych w niniejszym serwisie - bez względu na ich charakter i sposób wyrażenia (w szczególności lecz nie wyłącznie: słowne, słowno-muzyczne, muzyczne, audiowizualne, audialne, tekstowe, graficzne i zawarte w nich dane i informacje, bazy danych i zawarte w nich dane) oraz formę (np. literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne, programy komputerowe, plastyczne, fotograficzne) wymaga uprzedniej i jednoznacznej zgody Wirtualna Polska Media Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, będącej właścicielem niniejszego serwisu, bez względu na sposób ich eksploracji i wykorzystaną metodę (manualną lub zautomatyzowaną technikę, w tym z użyciem programów uczenia maszynowego lub sztucznej inteligencji). Powyższe zastrzeżenie nie dotyczy wykorzystywania jedynie w celu ułatwienia ich wyszukiwania przez wyszukiwarki internetowe oraz korzystania w ramach stosunków umownych lub dozwolonego użytku określonego przez właściwe przepisy prawa.Szczegółowa treść dotycząca niniejszego zastrzeżenia znajduje siętutaj