Jolanta Brach-Czaina

Profesor uniwersytecki, autorka i współautorka wielu książek z estetyki, filozofii, sztuki, kultury i antropologii.

Jej wydany w 1992 esej Szczeliny istnienia był wydarzeniem literackim najwyższej rangi. Entuzjastycznie odebrany przez krytyków i wyróżniony nagrodą Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek cieszył się ogromnym zainteresowaniem publiczności. Czytelnicy przyjmowali tę książkę w sposób niezwykle osobisty. Wydawało się, że przemawia ona różnymi językami egzystencji, że opisuje rozmaite doświadczenia - matki, więźnia, ofiary, umierającego i przychodzącego na świat. W istocie esej Brach-Czainy mówił o egzystencji, o tym, co znaczy, że coś jest, że jestem, że ktoś jest. Być - to według autorki podejmować wysiłek istnienia. Porządkować. Krzątać się. Troszczyć się i zabiegać. W perspektywie egzystencjalnej ciekawy jest nie tylko wysiłek intelektualny, wysiłek pisarza i filozofa. Ciekawa jest także codzienna egzystencja, zwyczajne bycie. W ten sposób dowartościowane zostało to, co zwykle uchodzi obserwacji: codzienna krzątanina, sfera działań podejmowanych przez zwykłych ludzi, wysiłek kobiety.

Jolanta Brach-Czaina jest również autorką takich pozycji, jak: Na drogach dwudziestowiecznej myśli teatralnej (1975),_ Etos nowej sztuki_ (1984), Estetyka pragnień (1988), Twórczy odbiór sztuki (1992), Primum philosophari (1993), Od kobiety do mężczyzny i z powrotem: rozważania o płci w kulturze (1997), Błony umysłu (2003).