John Bowlby

Dokonane w czasie wojny przez Johna Bowlby’ego obserwacje dzieci odłączonych od swych rodziców pozwoliły mu ustalić ponad wszelką wątpliwość rolę urazów środowiskowych jako przyczyny powstawania nerwic i zaburzeń charakteru. Narodziła się jego teoria przywiązania stając się odrębną dyscypliną, zawdzięczającą wiele psychoanalizie, ale powiązaną także z teorią systemów, psychologią poznawczą i wnoszącą wiele nowego zarówno do rozwoju terapii rodzinnych i poznawczych, jak i samej psychoanalizy.

Patologiczne skutki deprywacji macierzyńskiej; znaczenie więzi istniejących między rodzicami a dziećmi; wreszcie uświadomienie sobie nieuchronnie nadchodzącego głębokiego smutku z powodu utraty, z jego podziałem na kolejne fazy - dziś te pojęcia są w powszechnym użyciu wśród psychiatrów, psychoterapeutów, psychologów czy pracowników socjalnych.