Joanna Pollakówna

Poetka, eseistka, historyk sztuki, córka poety Seweryna Pollaka, największą renomę zyskała jako historyk sztuki, autorka książek o Tytusie Czyżewskim, formistach, a przede wszystkim Malarstwa polskiego między wojnami (1982), także tomów poezji, m.in. Przytajenie barwy (1963), Lato szpitalne (1975), Rodzaj głodu (1986), Dziecko drzewo (1992), Małomówność (1995), Skąpa jasność (1999).

Początkowo w poezji Pollakówny jest widoczne szukanie, coś z przekory a z czasem wyklarowała się poetyka dość jednorodna. Zawsze drążenie sensu życia, bliskości śmierci, obcości otaczającego świata. Jest to twórczość powściągliwa, ciążąca ku miniaturze, filozofująca i może nawet nie bardzo smutna.

Laureatka wielu innych nagród, m.in. Fundacji Kościelskich, Fundacji Alfreda Jurzykowskiego.