Jerzy Waldorff

Urodzony w 1910 roku, Jerzy Waldorff ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim i Konserwatorium Muzyczne. Po służbie w wojsku trafił do Warszawy, jako aplikant w kancelarii adwokackiej. Po krótkiej praktyce prawniczej, postanowił poświęcić się dziennikarstwu. W 1938 roku podjął pracę redaktora naczelnego działu kultury i krytyka muzycznego "Kuriera Porannego". Jego podwładnymi byli m.in. Tadeusz Boy-Żeleński, który zajmował się recenzjami teatralnymi i Tadeusz Bereza, piszący o książkach. Po wybuchu wojny - jako szef kurierowskiego działu kultury - zlecił Władysławowi Broniewskiemu napisanie patriotycznego wiersza. Powstał wówczas "Bagnet na broń". Po wojnie współpracował z radiem, pisywał do "Przekroju", "Świata" i "Polityki". Popularność przyniósł mu cykl felietonów "Muzyka łagodzi obyczaje" i programy telewizyjne. Rozpoznawalny stał się jego styl - pełen poczucia humoru i nie pozbawiony autoironii. Jego charakterystyczna powierzchowność sprawiała, że ludzie rozpoznawali go na ulicy.
Wykorzystując własną popularność, w 1966 roku przystąpił do swojej pierwszej wielkiej batalii. Zaczął propagować przez radio zbieranie darów do tworzonego właśnie Muzeum Teatralnego w Warszawie. Efektem była zbiórka ponad 2000 eksponatów. W tym samym roku rozpoczął następną, wieloletnią akcję. Stał się głównym animatorem zbiórki funduszy na wykupienie willi Karola Szymanowskiego "Atma" w Zakopanem, w której obecnie znajduje się muzeum kompozytora. Nim zakończyła się walka o "Atmę", Waldorff zaangażował się w kolejną wielką sprawę. Zebranie założycielskie Komitetu Powązkowskiego odbyło się w maju 1974 roku. W Zaduszki rok później przeprowadzona została pierwsza kwesta. Po ponad 20 latach działalności Komitetu od zniszczenia zostało uratowanych ponad 1000 nagrobków zabytkowego cmentarza. Napisał ponad 20 książek. Zmarł 29 grudnia 1999 roku