Jerzy Skolimowski

Jerzy Skolimowski, który w roku 2007, po szesnastu latach milczenia, wrócił na ekrany Czterema nocami z Anną, a we wrześniu tego roku odniósł na festiwalu w Wenecji wielki sukces filmem Essential Killing, to człowiek i artysta niezwykle wszechstronny. W młodości bokser, poeta, dramaturg, świetnie zapowiadający się reżyser, po wymuszonym przez władze PRL wyjeździe na Zachód w roku 1967 twórca kilku głośnych filmów, także aktor i malarz. Dziś znów mieszka w Polsce, jest twórcą światowej sławy, dojrzałym, niezależnym i odrębnym. Książka Iwony Grodź w sposób kompetentny i wnikliwy analizuje dzieło tego artysty, jednego z najwybitniejszych ludzi polskiego kina.

Jerzy Skolimowski był gwiazdą, idolem pokolenia, choćby przez to, że otaczała go aura niezwykłości. Bardzo dobrze znał ówczesną śmietankę artystyczną: Agnieszkę Osiecką, Zbigniewa Cybulskiego, Bogumiła Kobielę czy Krzysztofa Komedę, dla którego robił scenografię i oświetlenie koncertów. Z drugiej strony, w swojej twórczości ucieleśniał mit outsidera i egzystencjalisty. Skąd ten paradoks? Możliwe, że człowiek, którego stworzył niejako dla potrzeb towarzystwa nie był tym, którym czuł się w istocie.

Biografia twórcza Skolimowskiego może nastręczać wiele trudności, ponieważ tropiąc los artystycznych dokonań tego reżysera, natykamy się na wiele niejasności. Nieustannie mamy wrażenie obcowania z kimś o wielu twarzach, kto urodził się niejako dwukrotnie. Jest to zresztą uzasadnione tajemniczą historią jego narodzin...