Jedyna prawda

Jedyna prawda zabiera nas w mroczny, zimowy i opustoszały krajobraz południowej Szwecji, zamieszkały przez osobliwe postacie, gdzie w powietrzu wyczuwa się ciągłe napięcie, a tęsknota i bezbronność ludzi stają się wręcz namacalne.

W środku zimowej nocy, kiedy nad skańską równiną szleje śnieżyca, Joel Lindgren dostaje telefon. Słyszy głos Martena, swojego ojca, z którym nie miał kontaktu od dwudziestu lat. Joel nie potrafi zlekceważyć tej rozmowy, więc wyrusza przez zamieć do leżącego na uboczu domu, w którym dorastał. Znajduje Martena wiszącego na haku u sufitu. Na ścianie zaś widnieje namalowany czerwoną farbą napis: Ghadab Allah - Gniew Boga.

Jedyna prawda to książka stawiająca pytanie, jak daleko człowiek jest gotowy pójść za tym, w co ślepo wierzy. Autor, podobnie jak w dwóch poprzednich książkach, opisuje społeczne problemy wynikające z politycznej decyzji państwa szwedzkiego o otwarciu granic dla imigrantów, zwracający tym razem uwagę na aspekty religijne – zarówno na islamski fanatyzm, jak i na zeświecczenie muzułmanów mieszkających na emigracji. Ponadto zastanawia się poniekąd nad religijnością samych Szwedów oraz nad faktem, że czasami pod fasadą pobożności może kryć się zło w najczystszej postaci, co spowodowane jest wyrywkowym wyznawaniem poszczególnych dogmatów wiary.

Jedyna prawda to książka warta uwagi i godna przeczytania, zwłaszcza dla miłośników kryminałów. Pozornie oczywiste tropy okazują się mylące i w rezultacie zagadka otrzymuje zaskakujące rozwiązanie. Dodatkowym atutem jest to, że śledztwo prowadzone jest niejako na dwa fronty – przez policję, która jest niemal przekonana o winie głównego podejrzanego oraz przez Joela, który odnajdując znajomych ojca, sam mimowolnie chce rozwiązać tajemnicę jego śmierci.