Jeanne Bourin

Urodziła się w Paryżu w 1922 r., zmarła w Mesnil-le-Roi w 2003 r. Wychowała się w rodzinie katolickiej, jednak z czasem odeszła od wiary. Studiowała literaturę i historię na Sorbonie. W 1942 r. poslubiła krytyka i pisarza André Bourin, z którym miała troje dzieci. W 1963 r. opublikowała swoją pierwszą powieść historyczną „Le Bonheur est une femme” poświęconą miłościom Pierre’a Ronsarda oraz Agrippy d’Aubigné. Jednak później swoje zainteresowania skoncentrowała na średniowieczu, a szczególnie na wieku XIII. Jej pogłębione zainteresowanie średniowieczem zbiegło się w czasie z powrotem do wiary katolickiej.

Później napisała „Trés sage Heloïse” („Uczoną Heloisę”, nagrodzoną przez Akademię Francuską) i „Agnès Sorel, la dame de beauté”, ale prawdziwy sukces odniosła powieść „La chambre des dames” (1979 r.). Otrzymała ona nagrodę Grand Prix czytelniczek „Elle” oraz Prix des Maisons de la Presse, a w 1983 r. nakręcono według niej cieszący się wielkim powodzeniem serial telewizyjny. Powieść przetłumaczono na siedem języków, łącznie sprzedała się w dwóch miliionach egzemplarzy. Bestsellerem stał się też dalszy ciąg tej powieści, „Le Jeu de la tentation” (Prix Renaissance, 1982).

W swoich powieściach starała się pokazać inne oblicze średniowiecza, obalając wiele nieprawdziwych mitów z nim związanych, szczególnie zaś podkreślając (w ślad za Régine Pernoud, znakomitą francuską mediewistką) ważną rolę jaką odgrywały w owym czasie kobiety. I choć zarzucano jej zbytnie idealizowanie owej epoki, jej powieści miały na pewno wielki wpływ na zmianę opinii o średniowieczu w społeczeństwie francuskim.

Pozostałe powieści Jeanne Bourin:

1985 : Le Grand feu („Wielki ogień”, opowieść o miłości witrażysty i hafciarki i o wielkich zmianach jakie zachodziły we Francji i w całej Europie w XII w. Grand Prix catholique de littérature 1986)

1987 : Les Amours blessées („Zranione uczucia” - opowieść o trwającej 40 lat miłości poety Pierre’a Ronsarda i Cassandry Salviati)

Le Sanglier blanc („Biały dzik” - powieść dla dzieci w wieku 8-12 lat)

1989 : Les Pérégrines („Krucjata kobiet” - z Chartres do Jerozolimy)

1990 : La Rose et la Mandragore („Róża i mandragora” – o ogrodach)

1992 : Compagnons d’éternité („Towarzysze wieczności” - dalszy ciąg Les Périgrines)

1994 : La Garenne („La Garenne” opowieść o życiu w 1930 r. w La Chartre-sur-le-Loir w Vendômois)

1996 : Le Sourire de l'Ange, („Uśmiech anioła” powieść autobiograficzna)

2000 : Cuisine médiévale pour tables d'aujourd'hui. Recettes de Mathidle Brunel („Kuchnia średniowieczna dla dzisiejszych smakoszy”)