Jan Józef Szczepański

Urodził się w Warszawie.
Prozaik, eseista, reporter, tłumacz. Studia orientalistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim rozpoczęte w 1938 ukończył w 1947. Uczestnik wojny obronnej we wrześniu 1939, wzięty do niewoli, po ucieczce przebywał w Krakowie, brał czynny udział w partyzantce AK. Debiutował w podziemnym piśmie warszawskim "Droga" w 1943 roku. Od 1947 związany z "Tygodnikiem Powszechnym"; 1959-1966 kierownik literacki Teatru Groteska w Krakowie. Po 1957 odbył wiele podróży po świecie, laureat licznych nagród. W 1980-1983 prezes Związku Literatów Polskich, w 1989-1990 prezes Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W jego twórczości dominuje problematyka moralna, wyrastająca z doświadczeń współczesnych; żołnierskich i konspiracyjnych oraz historycznych, podróżniczych i literackich aspiracji, zwłaszcza twórczości J. Conrada.