James Jones

Pisarzem postanowił zostać głównie pod wpływem twórczości Thomasa Wolfe'a już w okresie, gdy służył w amerykańskiej armii zawodowej. Wstąpił do niej w roku 1939, przed wybuchem wojny z Japonią stacjonował w Hickam Field na Hawajach, potem brał udział w kampanii na wyspach łącznie z bitwą o Guadalcanal, w której został ranny. Z żołnierką skończył w 1944 roku i natychmiast przystąpił do realizacji swoich zamierzeń literackich.

Pierwsza próba okazała się niepowodzeniem, ale nie zrażony tym kontynuował pracę i w 1951 r. opublikował Stąd do wieczności. Powieść odniosła wielki sukces, spotkała się z uznaniem krytyki i w następnym roku James Jones otrzymał za nią jedną z głównych nagród literackich w Stanach Zjednoczonych - National Book Award.

Sfilmowanie książki w 1953 r. jeszcze zwiększyło jej popularność i ugruntowało pozycję pisarza, którego kolejne powieści [m.in. Długi tydzień w Parkman, Pistolet, Cienka czerwona linia, Zew Zabójcy] również spotkały się z gorącym przyjęciem czytelników, były też tłumaczone na kilkanaście języków.

Jones koncentruje w swoich książkach uwagę na wątku mężczyzny poddawanego próbie - charakteru, siły woli, zdolności przystosowawczych, odwagi, wytrzymałości. Bohater przechodzi ją zwycięsko lub nie, zawsze jednak swoimi przeżyciami buduje pomnik wartościom, które pisarz uznaje za najważniejsze: przyjaźni, solodarności, uporowi w walce z każdym przeciwnikiem, ktokolwiek nim jest - żołnierz japoński, sadystyczny więzienny nadzorca czy kobieta.