Jak pisać pracę magisterską

W ujęciu W. Pytkowskiego temat „to myśl główna, którą trzeba rozwinąć”. Autor dalej stwierdza: „Tematy” mogą doszukiwać się pożądanych zmian w otaczającej nas rzeczywistości lub wprowadzać ład w nagromadzonych wiadomościach. A tytuł to informacja o temacie” (W. Pytkowski, 1985, s. 225). Zdaniem Z. Skornego, ustalając temat pracy, należy określić jej zakres. Może on być szerszy lub węższy. Przy „szerokim ujęciu tematu badania dotyczą bardzo licznej klasy procesów lub zjawisk. Jeżeli zakres tematu jest zawężony, wówczas badania obejmują stosunkowo nieliczne zjawiska. Zaznacza się to w temacie za pomocą takich sformułowań, jak: Niektóre przyczyny…,Niektóre rodzaje…, Wpływ niektórych cech osobowości na…” (Z. Skorny, 1984, s. 26). Z. Skorny uważa, że temat pracy magisterskiej powinien dotyczyć określonego, konkretnego, ale przy tym niezbyt wąskiego problemu. Stwierdza także, że tytuł powinien zwięźle, a przy tym „trafnie i jednoznacznie” określać temat pracy. I dalej pisze: „W tytule wymieniamy zmienne, będące przedmiotem prowadzonych badań (np.Popularność w grupie rówieśniczej a postępy w nauce) […]. Tytuł może zawierać również określenie rodzaju zależności zachodzących między zmiennymi (np. Zależność internalizacji norm moralnych od stylu pracy wychowawczej. Wpływ sukcesów i niepowodzeń na samoocenę […]). Prócz zmiennych oraz zachodzących między nimi zależności w tytule pracy wymieniamy nieraz także badaną populację (np. Aspiracie społeczno-zawodowe młodzieży rozpoczynającej i kończącej studia […]). „Jednym z kryteriów oceny prac magisterskich jest zgodność treści z tytułem. Treść całej pracy, zarówno części teoretycznej, jak empirycznej, powinna ściśle odpowiadać tematowi określonemu w tytule. Przy braku tej zgodności praca jest „nie na temat”. Również zbyt liczne dygresje, podejmowanie problemów, które nie są związane z głównym tematem pracy, znacznie obniżają jej wartość” (Z. Skorny, 1984, s. 28–29). Tytuł — w ujęciu W. Zaczyńskiego (1995, s. 45). „Tytuł — jego sformułowanie jest początkiem i zarazem niezbędnym warunkiem powstania tekstu. Bez niego bowiem nie można podejmować działań skutecznych, których efektem jest tekst pracy, nie można przecież dokonać sensownego wyboru literatury, którą przecież nieprzypadkowo nazywamy literaturą tematu, nie można dokonać wyboru problemów i nadać im koniecznego słownego kształtu. Nic przeto dziwnego, że zadanie każdego pisemnego zadania rozpoczyna się od rozważań związanych ze sformułowaniem tematu. Sformułowanie tematu nie jest proste i dlatego pierwszą jego postać traktujemy z reguły jako sformułowanie robocze, które może w każdej chwili ulec udoskonalającym zmianom. Trudność w sformułowaniu tytułu pracy wynika z kilku stawianych jemu żądań: ma być krótki, językowo poprawny, informacyjnie nośny i jednocześnie poznawczo intrygujący, czyli — budujący określone u czytelnika (słuchacza) i autora tekstu pożądane nastawienie”.