Jak daleko stąd do raju?

Wpisanym w tekst tej książki „odbiorcą idealnym” jest nie tyle filmoznawca czy kinofil, ile człowiek reprezentujący znacznie szerszą kategorię odbiorców: ktoś, kto zastanawia się nad specyfiką i osobliwością polskiego imaginarium, nad łączącymi nas Polaków wyobrażeniami zbiorowymi posiadającymi religijną naturę. Oczywiście jednak także człowiek zainteresowany kinem znajdzie tu sporo okazji do przemyśleń.

Cała pierwsza część książki jest przecież podporządkowana szukaniu odpowiedzi na pytanie, jak odnajdywać w filmach fabularnych ukrytą w nich problematykę religijną, a część druga stanowi olśniewająco odkrywczy przykład użycia zaproponowanej metody do analizy konkretnych dzieł ekranowych. Takie ujęcie nikogo nie osądza ani o niczym nie przesądza; pokazuje, jak czytać filmy, żeby mówiły nam więcej o nas samych. W ujęciu autorki tej książki tradycja polskiego kina okazuje się skarbnicą, z której przyjdzie nam nieraz jeszcze korzystać na wiele nowych, nieprzeczuwanych na razie sposobów.