Inna nowoczesność

Modernizacja, proces kojarzony zwykle ze zjawiskami masowej sekularyzacji, odczarowania świata, powszechnej emancypacji i globalizacji kultur, tu odsłania swój inny wymiar. Sceną, na jakiej wyłania się inna nowoczesność, jest filozofia europejskiego romantyzmu, której wpływ widoczny jest do dziś w romantycznym modernizmie Charlesa Taylora, Harolda Blooma, Michaela Oakeshotta. Kluczem do innej nowoczesności okazuje się romantycznepojęcie podmiotu, który w świecie gwałtownych zmian staje się powoli, słowami Herdera, nowym centrum, biorącym na siebie odpowiedzialność za duchowy sens otaczającej go rzeczywistości. Prezentowane tu eseje krążą wokół romantyczno-egzystencjalnej wizji subiektywności, ukazującj jej rozmaite niejawne bądź zapomniane aspekty, a przede wszystkim broniąc jej przed dwojakimi atakami: z jednej strony przed filozoficznym kartezjanizmem, w którym wyraża się naiwnie nowoczesna wiara w potęgę cogito, z drugiej zaś przed ponowoczesną dekonstrukcją, która wieszcząc koniec modernizmu, ogłasza
również śmierć podmiotowości.