Rena Mirecka, Zygmunt Molik oraz Ludwik Flaszen, którzy od początku byli związani z teatrem Grotowskiego , zostali w poniedziałek odznaczeni medalami zasłużony kulturze Gloria Artis. Tym samym zainaugurowany został we Wrocławiu Rok Grotowskiego , którego 10. rocznica śmierci przypada w środę 14 stycznia.
Glorię z rąk ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odebrał jedynie obecny na uroczystości Ludwik Flaszen.
- Dziękuję tym wszystkim, którzy dbają, aby pamięć o Grotowskim , Teatrze Laboratorium i nas wszystkich wciąż pozostawała żywa - powiedział podczas uroczystości.
Tuż po inauguracji została otwarta wystawa „Apocalypsis cum figuris”. Na fotografiach Maurizia Buscarino pokazana została unikalna, nie publikowana dotąd w całości, dokumentacja fotograficzna ostatniej pracy teatralnej Jerzego Grotowskiego . Włoski fotografik na osobiste zaproszenie Grotowskiego , który niezmiernie rzadko godził się na dokumentowanie swojej pracy, sfotografował w 1979 r. w Mediolanie próby i spektakl „Apocalypsis cum figuris”. Wystawa prezentowana jest w sali teatralnej (zwanej dziś salą Apokalipsy), gdzie w 1968 r. odbyła się premiera tego przedstawienia.
We wtorek we wrocławskim Ossolineum rozpocznie się 3-dniowa konferencja „Grotowski: co było, co jest. I co jest do zrobienia”. Złożą się na nią świadectwa najbliższych współpracowników Grotowskiego oraz naukowe analizy jego twórczości. W konferencji wezmą udział m.in. światowej sławy amerykański antropolog kultury Richard Schechner, wybitny francuski teatrolog Georges Banu oraz Ludwik Flaszen -współzałożyciel Teatru Laboratorium.
W środę we wrocławskim Muzeum Architektury wystąpią baulowie (wędrowni śpiewacy) z Bengalu Zachodniego, z których sztuką Grotowski zetknął się w latach 70-tych podczas podróży do Indii.
14 stycznia odbędzie się Koncert Songs for Grot dedykowany pamięci Jerzego Grotowskiego w dziesiątą rocznicę jego śmierci.
Na zakończenie tych styczniowych, kilkudniowych uroczystości w czwartek w Auli Ossolineum z publicznością spotka się światowej sławy reżyser Peter Brook , którego przez lata łączyła artystyczna przyjaźń z Jerzym Grotowskim . Jest on autorem książki Teatr jest tylko formą. O Jerzym Grotowskim . Brook oraz reżyser Eugenio Barba zostali w poniedziałek uhonorowani medalami Gloria Artis.
Program Roku Grotowskiego 2009 obejmuje wiele wydarzeń artystycznych i naukowych takich jak: konferencje, wystawy i instalacje, seminaria praktyczne i spotkania, które odbędą się nie tylko we Wrocławiu ale i Krakowie, Warszawie oraz za granicą: w Stanach Zjednoczonych, Danii, Niemczech, Czechach, Austrii, Wielkiej Brytanii, Francji, Włoszech i na Kubie.
Jerzy Grotowski (1933-1999) reżyser teatralny, praktyk i teoretyk kultury, badacz zachowań ludzkich. Wraz z Ludwikiem Flaszenem objął w 1959 r. Teatr 13 Rzędów w Opolu i przekształcił go w Teatr Laboratorium, w którym ucieleśnił ideę teatru ubogiego. Peter Brook nazwał Grotowskiego wyjątkowym, ponieważ od czasów Stanisławskiego nikt na świecie nie badał natury aktorstwa, jego znaczenia, jego procesów duchowo-fizyczno-emocjonalnych tak dogłębnie i całkowicie, jak Grotowski .
Teatr Laboratorium, kierowany przez Grotowskiego i Flaszena, nie był teatrem w tradycyjnym lecz instytutem ukierunkowanym na badanie sztuki teatralnej, a zwłaszcza sztuki aktora. Jego działalność skupiała się na wielkich tekstach klasycznych, których rola w Polsce bliska była mitycznym tekstom kultury. Inscenizacje Grotowskiego polegały na dokonywaniu wiwisekcji tychże mitów.
Jego pierwsze realizacje powstałe w wyniku współpracy z Ryszardem Cieślakiem nad Księciem Niezłomnym (1965) oraz z całym zespołem nad Apocalypsis cum figuris (1968/69).
Pod koniec lat 70. Grotowski badał techniki rytualne wywodzące się z różnych tradycji źródłowych. W ramach prowadzonego przez siebie projektu Teatr Źródeł, realizowanego z międzynarodową grupą uczestników z różnych kontynentów, kultur i tradycji, pragnął zgłębiać działania, które przywracają nas, źródłom życia.
Od 1986 r. do swej śmierci Grotowski pracował głównie w Pontederze (Włochy). W 1996 r. Grotowski zmienił nazwę Workcenter of Jerzy Grotowski na Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards, potwierdzając tym samym wyjątkowe znaczenie swej współpracy z Richardsem. W ostatnim okresie swych życiowych poszukiwań Grotowski zajmował się kwestią przekazu: „Moja praca z Richardsem ma charakter „przekazu”. Przekazuję mu to, do czego doszedłem w swym życiu: wewnętrzny aspekt pracy”.