Historie wzajemnych oddziaływań

Zbiór tekstów polskich i niemieckich historyków, kulturoznawców oraz publicystów pod redakcją prof. dr hab. Roberta Traby, dotyczących jednego z najważniejszych problemów współczesnych badań historycznych: wzajemnych oddziaływań zjawisk zachodzących w odmiennych tożsamościowo i kulturowo regionach. Próba analizy, jak te same wydarzenia historyczne, pełniące odmienną rolę w każdym z narodów, często bywały ważnymi wydarzeniami jednocześnie w dziejach wielu z nich. W książce czytamy m.in. o sensie uprawiania polityki wobec historii w kontekście „przymusowych wysiedleń”, czym są miejsca pamięci i jak różnie są rozumiane w Europie Środkowo-Wschodniej, o dziedzictwie marksizmu w PRL, NRD i Czechosłowacji czy o historii Polski i Rosji widzianej oczami niemieckiego historyka.

W rekomendacji na okładce prof. dr hab. Marcin Kula z Uniwersytetu Warszawskiego pisze:
Narody wciąż potrzebują własnej historii jako jednego z wyznaczników tożsamości. Współcześnie jednak lepiej widać, że ta historia nie biegła w izolacji i wywoływała wzajemne oddziaływania,
a zjawiska zachodzące w jednych z nich oddziałują na inne. (…) Doświadczenia Centrum Badań Historycznych PAN w Berlinie, zebrane w tym tomie, mogą być pomocne w poszerzaniu perspektywy badawczej. Warto również, by „historia wzajemnych oddziaływań” była poważnie traktowana
w nauczaniu uniwersyteckim.

Teksty ułożono w pięciu głównych rozdziałach tematycznych: (Re)definicje, Wydarzenia: Idee, Rozpoznania, Sposoby ich pamiętania, Historia jako przestrzeń dialogu. Wśród trzydziestu autorów publikacji można znaleźć m.in. Martina Austa, Hansa-Jürgena Bömelburga, Zaura Gasimova, Basila Kerskiego, Kornelii Kończał, Tomasza Szarotę czy Annę Wolff-Powęską.