Historia brudu

Czystość w rozumieniu starożytnych Rzymian oznaczała dwugodzinną kąpiel w łaźni, skrobanie całego ciała specjalnym narzędziem, a na koniec – namaszczenie go oliwą. XVII-wieczny Francuz uznawał, że jest czysty, gdy własne (i cudze) „wyziewy cielesne” zneutralizował perfumami, bieliznę zmieniał raz na kilka miesięcy, zaś wszy gnieżdżące się w swej wspaniałej pudrowanej peruce zabijał na srebrnym kowadełku. Dzieje brudu – a także jego zwalczania – stanowią niezmiernie ciekawą i fascynującą część naszej kultury i obyczajów, i właśnie o nich opowiada ta książka, napisana przez znaną kanadyjską autorkę i publicystkę. Na przestrzeni epok zmieniały się poglądy na „brud”, co ściśle łączyło się z koncepcjami prywatności, zdrowia i choroby, śmierci, z poglądami na religię i seksualność, z koncepcjami dotyczącymi sensu życia.