Guido Brunetti 6. Cicho, we śnie

Dobrze znany miłośnikom powieści kryminalnych Donny Leon wenecki komisarz Guido Brunetti lubi, jak wiadomo, smacznie zjeść, nie znosi zaś wysiłku fizycznego. Tym razem jednak schudnie i będzie się musiał sporo nachodzić, nim wyjaśni serię podejrzanych zgonów w domach opieki prowadzonych przez zakonnice. W dodatku musi się zdobyć na wielką subtelność: nic na siłę, jego ciekawość będzie musiała być lekka jak puch, pytania delikatne jak muśnięcia kocich wąsów. Komisarz Brunetti ma dobrych sojuszników: sekretarkę szefa, przed którą żaden urząd, jeśli tylko jest skomputeryzowany, nie ma tajemnic; własną żonę Paolę, wenecką arystokratkę, a przy tym wojującą ateistkę, która zna na wyrywki pisma Ojców Kościoła; przebieglejszego od lisa przyjaciela, zwariowanego malarza, a przede wszystkim odważną i piękną ekszakonnicę. Dzięki nim Brunettiemu łatwiej będzie wykryć, kto jest prawdziwym zabójcą: garbaty kolekcjoner tabakierek, dewotka obstawiająca się fotkami kardynałów czy zakonnik, który hoduje rzadkie odmiany bzu z
całego świata. A prócz wszystkich tych zagadek jest to książka o tym, jak w Wenecji budzi się wiosna.