Geografie

W swojej książce Catelli zabiera nas w niezwykłą podróż po swoich miejscach, po Pradze, po Le Mans, po Sarajewie, ale w żadnym z nich nie odgrywa przed nami roli przewodnika, przypomina raczej dość osobliwego kolekcjonera – kolekcjonera wzruszeń, westchnień, umykających chwil, dających się zatrzymać w pamięci, ale także – w słowach.

Niewątpliwa siła tej prozy poetyckiej tkwi w jej oszczędności, skrupulatnym dobieraniu każdego słowa. „Piszę tylko wtedy – mówi Catelli – gdy mam taką potrzebę, dawniej nazywano to inspiracją, ja wolę mówić o demonie”. Tych dwadzieścia siedem krótkich impresji jest tego doskonałym świadectwem.