Francis Scott Fitzgerald

Prozaik amerykański.

Urodził się w rodzinie irlandzkich emigrantów. W latach 1908-1911 uczył się w St. Paul Academy, a następnie studiował na Princeton University. Poślubił Zeldę Sayre córkę sędziego z Alabamy. Była to jego wielka życiowa miłość, której pomimo choroby żony i swoich własnych romansów do końca pozostał wierny. W latach 1931-34 mieszkał w Paryżu, gdzie przyjaźnił się z Ernestem Hemingwayem. W 1937 roku wyjechał do Hollywood. Zmarł przedwcześnie, w wieku zaledwie 44 lat, najprawdopodobniej na skutek choroby alkoholowej.

Był jednym z czołowych przedstawicieli straconego pokolenia pisarzy amerykańskich (którzy po I wojnie światowej przeżyli załamanie duchowe, a w swojej twórczości kładli nacisk na pesymizm i tragizm). W swojej twórczości ukazał swoje rozczarowanie i anarchiczny bunt młodego pokolenia amerykańskiego wobec rzeczywistości powojennej. Jego utwory, na których piętno odcisnęły przemiany ideowo-moralne i obyczajowe w stosunkach amerykańskich w latach dwudziestych XX wieku. Najsłynniejsze utwory to: Wielki Gatsby, Czuła jest noc, Ostatni z wielkich.