Feliks Koneczny

Feliks Koneczny to wybitny polski historyk i historiozof żyjący w latach 1862–1949. Stworzył oryginalną koncepcję cywilizacji, napisał szereg książek historycznych, zajmował się bibliotekarstwem i dziennikarstwem, był też krytykiem teatralnym.

Feliks Koneczny – życiorys

Feliks Koneczny urodził się 1 listopada 1862 roku w Krakowie, w latach 1883–1888 studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim, zdobywając tytuł doktora. Po studiach przez blisko rok zajmował się pracą badawczą w archiwach watykańskich, później pracował w Polsce jako bibliotekarz i dziennikarz. Aktywność dziennikarska Feliksa Konecznego obejmowała pisanie artykułów dla czasopism takich jak "Przegląd Powszechny", "Głos Narodu", "Czas" i "Przegląd Polski", a także redagowanie miesięcznika "Świat Słowiański".

W 1919 roku Feliks Koneczny rozpoczął pracę na Uniwersytecie Wileńskim, zdobył tytuł doktora habilitowanego, a w 1922 został profesorem. Prowadził badania o charakterze historycznym i historiozoficznym, opublikował liczne książki i prace naukowe na ten temat. Feliks Koneczny zmarł w Krakowie w 1949 roku, pochowano go na Cmentarzu Salwatorskim.

Feliks Koneczny – teoria cywilizacji

Za początek badań Feliksa Konecznego nad cywilizacją można uznać wydany w 1917 roku artykuł "Polska w kulturze powszechnej". Stopniowo kształtującą się historiozofię Konecznego można obserwować w takich publikacjach jak "Polskie Logos a Ethos. Roztrząsanie o znaczeniu i celu Polski" (1921), "Różnolitość cywilizacyjna Słowiańszczyzny" (1925) czy "Zawisłość ekonomii od etyki” (1932).

Teoria cywilizacji Konecznego została w całości zaprezentowana w książce "O wielości cywilizacyj" z 1935 roku. Autor wyróżnił szereg zbiorowości, którymi rządzą prawa cywilizacyjne określające sposoby funkcjonowania społeczeństwa, i nazwał je cywilizacjami historycznymi. Wśród nich znalazły się m.in. cywilizacja łacińska, arabska, żydowska, chińska, bizantyńska, bramińska i turańska.

Feliks Koneczny – książki

Feliks Koneczny jest autorem książek przedstawiających opracowaną przez niego teorię cywilizacji, ale napisał też szereg książek historycznych. Głównymi tematami stanowiącymi obszar zainteresowań Konecznego były średniowiecze i wczesna nowożytność w Europie Środkowej oraz Wschodniej. Pisał o zakonie krzyżackim ("Polityka Zakonu niemieckiego w latach 1389 i 1390"), stosunkach polsko-rusińskich ("O pierwotnej polskości Ziemi Chełmskiej i Rusi Czerwonej") i znaczeniu historycznym Kościoła katolickiego ("Kościół w Polsce wobec cywilizacji", "Kościół jako polityczny wychowawca narodów"). Feliks Koneczny skupiał się też na historii Polski, jest autorem publikacji o charakterze podręcznikowym, napisał m.in. "Dzieje Polski za Piastów" (1902), "Dzieje Polski za Jagiellonów" (1903) i "Dzieje narodu polskiego dla młodzieży" (1889).