Eros i cywilizacja

Herbert Marcuse uzasadnia w tej książce wizję wolnego i szczęśliwego człowieka przyszłości, sięgając po pojęcia wypracowane przez Freuda do opisu psychicznej struktury człowieka. Podważa tezę Freuda o nieprzezwyciężalnym konflikcie między zasadą przyjemności i rzeczywistości. Odrzuca też pogląd o antyspołecznym charakterze seksualności, wobec której każda cywilizacja musi być represyjna. Wprowadza pojęcie represji niekoniecznej, którą nazywa "nadrepresją", Marcuse stwierdza, że współczesna cywilizacja, rozwój nauki i technologii, stwarzają możliwości ogromnej redukcji czasu pracy i związanego z pracą i związanego z pracą przymusu, a przy spełnieniu innych warunków także całkowitej likwidacji nadrepresji. Jego zdaniem prawdziwe, niezdeformowane przymusem społeczeństwo manifestuje się w nie w aktywności prometejskiej, lecz w egzystencjalnej postawie Narcyza-Orfeusza (zatrzymanie czasu, triumf spokoju, równowagi, harmonii istnienia).