Erich Auerbach

Niemiecki romanista i filolog, przedstawiciel szkoły zwanej „sztuką interpretacji”. Studiował prawo, historię sztuki i filologię romańską na uniwersytetach niemieckich. W 1935 r. zmuszony do emigracji. Podczas wojny przebywał w Stambule, gdzie powstała „Mimezis”, fundamentalna dla humanistyki książka, wydana po wojnie w 1946 r. w Szwajcarii. Od 1947 przebywał w Stanach Zjednoczonych, gdzie pracował początkowo na uniwersytecie stanowym w Pensylwanii, następnie w Princeton, a od 1950 r. na Uniwersytecie Yale gdzie od 1956 r. pełnił obowiązki profesora filologii romańskiej. Autor wielu studiów i szkiców poświęconych literaturze kręgu śródziemnomorskiego. Opublikował m.in. książki: „Dante als Dichter der irdischen Welt” (Dante jako poeta świata ziemskiego, Berlin 1929), „Typologische Motive in der mittelalterlichen Literatur” (Motywy typologiczne w literaturze średniowiecznej, Kolonia 1953). Pośmiertnie ukazały się m.in. zbiory studiów: „Literatursprache und Publikum in der lateinischen Spätantike und im
Mittelalter” (Język literacki i publiczność w późnym antyku łacińskim oraz w średniowieczu, Berno 1958), „Studi su Dante” (Studia o Dantem, Mediolan 1963).