Erazm z Rotterdamu

Holenderski filolog i reformator religijny. Jeden z najsławniejszych humanistów epoki Odrodzenia.

Przeznaczony do stanu duchwnego, młodość spędził w klasztorach Niderlandów i północnej Francji. W 1498 wyjechał do Anglii, zaprzyjaźnił się z angielskim pisarzem i humanistą Tomaszem Morusem). Podróżował po Włoszech; nawiązał kontakty z Akademią Florencką. W 1521 osiadł w Bazylei, rozwijając działalność naukową.

W licznych pismach domagał się radykalnej reformy obyczajów i doktryny kościoła w duchu ewangelicznym, kładąc nacisk na moralny charakter chrześcijaństwa, a zwalczając zabobon, filozofię scholastyczną, formalizm obrzędowy, korupcję duchowieństwa, nieobyczajność mnichów, handel relikwiami, kult obrazów, jakkolwiek sam nie zdecydował się przejść na stronę reformacji zapoczątkowanej przez Marcina Lutra.

Jego ideał życiowy i religijny polegał na zasadniczej zgodności życia chrześcijańskiego z ludzką naturą.
Zmarł w Bazylei.