Epaenus sive Aenigma. Dwa słowa o Pytyjskiej drugiej

Książka stanowi rozbudowaną interpretację liczącego niespełna sto wierszy ułamka poezji starogreckiej, słynnej ody Pytyjskiej drugiej Pindara, uznawanej za najbardziej tajemniczy utwór tego przysłowiowo trudnego, hermetycznego poety. Autor interpretacji próbuje w niej wykorzystać te same techniki retoryczne, z których korzysta Pindar, uzyskując dzięki temu swoiste podwojenie sytuacji hermeneutycznej, którą jest każda lektura.

Zmienna konfiguracja kontekstu, deformacja struktury semantycznej, symetria i asymetria, rozmnożone odzwierciedlenia i przekształcenia, a zwłaszcza ostentacyjna zagadkowość i ironia, rytm i arytmia gnom, mitów i elementów tranzytywnych, rozległe, wieloczłonowe metonimie, wreszcie uwagi metatekstowe - pojawiają się po obu stronach interpretacji, która uzyskuje dzięki temu charakter dialogiczny, a nawet osobisty i wręcz intymny.