Eliza Mórawska
Eliza Mórawska, z zawodu dziennikarka, jest znaną blogerką kulinarną. Jej blog przyciąga miesięcznie ponad 100 tys. czytelników.
Eliza Mórawska – biografia
Eliza Mórawska-Kmita urodziła się w 1976 roku w Warszawie. Tam również dorastała. Podjęła studia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku dziennikarstwo. Eliza Mórawska pasjonuje się fotografią, dzięki czemu niejednokrotnie podejmowała współpracę z agencjami reklamowymi i działami marketingu wielkich korporacji. Wykonuje również sesje zdjęciowe dla prywatnych klientów.
Artykuły i zdjęcia Elizy Mórawskiej ukazywały się na łamach poczytnych magazynów takich jak „Newsweek”, „Usta”, „Glamour”, „Claudia”, „Pani”, „Magazyn Smaku” czy „Kukbuk”. Poza tym od marca 2014 przez rok prowadziła własną stałą rubrykę.
Obok pisania i fotografii pasją Elizy Mórawskiej jest również gotowanie. Od 2006 roku prowadzi bloga kulinarnego White Plate. Od 2012 roku prowadzi warsztaty kulinarne. Eliza Mórawska jest także autorką bloga Pracownia Wypieków, w którym pisze o swojej ulubionej części kulinariów – pieczeniu domowego pieczywa.
Eliza Mórawska zdobyła wiele nagród związanych ze środowiskiem blogerów Została również uznana jedną z 30 osób, które w ostatnich 10 latach w najwyższym stopniu przyczyniły się do rozwoju polskiej blogosfery.
Eliza Mórawska – życie prywatne
Eliza Mórawska jest mężatką i ma trzy córki. Jest miłośniczką pejzaży i kultury Podlasia, a także podróży kulinarnych. Ochoczo podejmuje się gotowania według przepisów kuchni staropolskiej.
Eliza Mórawska – książki
Eliza Mórawska jest autorką kilku książek zawierających przepisy jej autorstwa. Pierwszą z nich jest „White Plate: Słodkie”, wydana w 2012 roku. Książka zawiera pięć rozdziałów odnoszących się do czterech pór roku oraz miłości. Wzbogacona została o płytę zawierającą audycję „Stacja Kultura” Katarzyny Dydo i Jakuba Kukli.
Kolejne tytuły Elizy Mórawskiej to „O jabłkach” z 2014 roku, „O chlebie” z 2015 roku. Rok później, w październiku ukazała się czwarta książka blogerki, „Na zdrowie”.
Miejsce urodzenia | Warszawa |
Bibliografia |
Podziel się opinią
Komentarze