Elegia na odejście szpaka

Nie wiem jak długo żyją szpaki ani gdzie umierają, choć mógłbym to łatwo sprawdzić w którejś z książek na półce za moimi plecami. Ale teraz wciąga mnie w swoją głębię Twoje milczenie, bezruch drobin powietrza, nostalgia pustego parapetu. Powtarzam jak frazę wiersza słowa niewiedzy, patrząc w okno. Nie ma nikogo. Cisza ogrodu wyższego seminarium. Cisza lasu. Cisza wczesnej porannej godziny. I milczenie tego, który i tak mówi najmniej.