Edukacyjne prowokacje. Wykorzystanie etnografii performatywnej w procesie kształcenia doradców

Książka jest adresowana zarówno do studentów, jak i osób prowadzących zajęcia. Zawiera metodyczne wskazówki prowadzenia zajęć dla studentów z powyższych i pokrewnych kierunków.

Prezentuje też sposób organizowania wydarzeń dziejących się w ramach działalności uniwersytetu, a które można zastosować we własnej przyszłej praktyce zawodowej, jak i w konstruowaniu refleksji nad własnym rozumieniem roli doradcy. Co więcej, stanowi przykład połączenia refleksji teoretycznej z opisem działania w praktyce, co może być interesujące z punktu widzenia edukacji akademickiej i może być ciekawym poznawczo przykładem na „spotkanie się” teorii i praktyki.

Książka „Edukacyjne prowokacje. Wykorzystanie etnografii performatywnej w procesie kształcenia doradców”ukazuje trzy projekty/prowokacje, których celem było sceniczne aranżowanie (na zielonogórskim rynku) sytuacji poradniczych znanych z etnograficznych doświadczeń, badań, notatek. Wykorzystano doświadczenia (niewielkie jeszcze) etnografii performatywnej, która umożliwia przywołanie przeszłych doświadczeń (w tym wypadku – poradniczych), po to by je zainscenizować, doświadczyć na nowo oraz poddać refleksji. Zastosowanie tej właśnie strategii pozwoliło „ofiarować” pracownikom naukowym, doradcom i studentom poradnictwa (przyszłym doradcom) okazję do niecodziennego, akademickiego doświadczenia tego co jest realnie doświadczaną poradniczą praktyką. To właśnie prowokowanie poradniczej refleksji, rozumienia poradniczych światów doradców i radzących się, zmiana w stereotypowym i potocznym myśleniu o pomocowych działaniach było podstawowym celem edukacyjnych prowokacji. Prowokacje osadzono nie tylko w sytuacjach
poradniczych znanych nam z życia codziennego, w sytuacjach doświadczanych, podzielanych, będących naszym stałym „wyposażeniem”, ale osadzono je w przestrzeniach, w których te poradnicze sytuacje są doświadczane, w których są one inicjowane, w których trwają, bywają finalizowane lub zrywane. Usytuowanie wszystkich trzech projektów w przestrzeni miasta miało między innymi na celu „wyprowadzenie” edukacji akademickiej poza mury uczelni, jako szczególne uzupełnienie klasycznych zajęć prowadzonych w salach ćwiczeniowych, dając w ten sposób wszystkim uczestnikom istotne poradnicze doświadczenie.