Dziennik berliński

Po aluzyjnej i brawurowej powieści Brygidy Helbig "Anioły i świnie. W Berlinie!!" oraz "Czasie przeprowadzki", w którym Krzysztof Niewrzęda stworzył portret Berlina na tle rozważań dotyczących kultury, polityki, historii oraz problemów społecznych, trafia do czytelnika książka Kazimierza Brakonieckiego ukazująca jego osobisty stosunek do tego miasta. Odnosząc się do faszyzmu, komunizmu i antysemityzmu, autor porusza najtrudniejsze problemy XX wieku. Znakomite wykorzystanie formuły dziennika pozwala na subiektywną i nierzadko kontrowersyjną interpretację faktów; sprawia, że nie jest to nudny wykład, ale nasączony autobiograficzną atmosferą wspomnień, analiz oraz idei, zapis o emocjonalnym, dziennikarskim i eseistycznym charakterze. To zaś sprawia, iż Dziennik berliński jest nie tylko kolejną odsłoną poetycko-eseistycznej autobiografii Kazimierza Brakonieckiego, ale i autentyczną literaturą zaangażowaną, o wielkiej sile ekspresji oraz przekonującym wywodzie literackim.