Dzieje oręża polskiego w epoce napoleońskiej

Praca ta pozostaje popularyzacją, daleką od tej dokładności, jakiej wymagać się zwykło od dzieł naukowych z zakresu historii wojska i wojen. Drogocenne prace i publikacje źródłowe Gembarzewskiego, Rembowskiego, Askenazego, Skałkowskiego, Handelsmanna, Sokolnickiego, dotyczące wojsk naszych, ustępy w doskonałych dziełach podpułkownika Picard, komendanta Balagny, podpułkownika Reboul, majora Kerchnave, kapitana Justa, majora Friedericha, niezliczone dokumenty, zawarte w rozległych publikacjach francuskiej „Sekcyji historycznej sztabu głównego armii", mnożące się tomy rosyjskiej „Wojny Narodowej w r. 1812", doniosłe „tablice rannych i poległych" i notatki biograficzne Martiniena, badanie źródłowe historii naszych usiłowań wojennych w epoce napoleońskiej.