Palę Paryż
Powieść → Brunona Jasieńskiego, rodzaj katastroficznej (→ katastrofizm) antyutopii, opublikowana po raz pierwszy w dzienniku „L’Huma-nité” jesienią 1928 roku w Paryżu. Książka prawdopodobnie została napisana w dwóch językach: po polsku (wyd. w Warszawie w 1929) i po francusku, jako odpowiedź na antyradzieckie opowiadanie Paula Mo-randa Je brûle Moscou (Palę Moskwę).
Pierre, ofiara kapitalistycznych stosunków społecznych, traci pracę i zostaje wyrzucony z wynajmowanego mieszkania. Opuszcza go też narzeczona, która postanawia zarabiać na życie jako prostytutka. Po dniach głodu i upodlenia Pierre dostaje pracę w wieży ciśnień. W przeddzień święta narodowego 14 lipca w zemście wobec znienawidzonego miasta wlewa do sieci wodociągowej płyn z bakteriami dżumy, wykradziony z Instytutu Pasteura. W umierającym mieście dochodzi do zamachu stanu i rewolucji robotniczej na wzór radziecko-marksistowski. Na koniec pieśń Międzynarodówki oznajmia powstanie Francuskiej Socjalistycznej Republiki Rad.
Pośród licznych perswazyjno-ideologicznych uproszczeń w powieści zwracają uwagę charakterystyczne dla tamtego czasu i dla twórczości Jasieńskiego obrazy antyurbanistycznej (→ urbanizm) apokalipsy.
Pocałunki
Tomik wierszy Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej z roku 1926. Pocałunki to zbiór głównie czterowersowych, regularnych miniatur lirycznych, bogatych w refleksyjne porównania i metafory. To jakby sztambuch skrzydlatych słów lub złotych myśli, w rodzaju: „morze jest jak moja tęsknota”, „twoje szerokie ramiona – pas ratunkowy”, „łabędź jak znak zapytania”. Tomik ten tworzy swoisty kanon tzw. poezji kobiecej – wrażliwej, pomysłowej w obserwacji codzienności, ciepłej, nieco sentymentalnej i skupionej na miłosnych uczuciach.