Dom Róży. Krýsuvík

Przejmująca, bardzo osobista opowieść o starości i umieraniu w jednym w najbogatszych krajów świata. Hubert Klimko-Dobrzaniecki w najprostszy z możliwych sposób opisuje swoje życie. Ale opisuje je w sposób na tyle skupiony, czuły, uważny, że reportaż Polaka pracującego w domu starców na Islandii przeradza się w świetną literaturę. Sceny z dom starców godne są Goi lub Boscha, a Islandia jako obraz Zachodu – poraża. Dom starców w książce Huberta Klimko-Dobrzanieckiego to wstrząsająca metafora, to wizja przyszłości naszej Zjednoczonej Europy, zanim ostatecznie zapadnie się w otchłań.