Dojrzewanie błazna

Juha, zawodowy komik, wspomina traumatyczne zdarzenie sprzed wielu lat, które wpłynęło na całe jego życie. Szkolna egzystencja pozostaje dla niego raną, która mimo upływu lat, wciąż boli. Usiłował grać w klasie rolę wesołka, za wszelką cenę pragnąc popularności i akceptacji. Odrzucił przyjaźń Tomasa, syna niemieckiej imigrantki, tylko dlatego, że postrzegano go jako "klasową ofiarę". Juha po latach wciąż ma poczucie winy, pisze do niego listy, choć wie, że Tomas ich nie przeczyta. Próbuje się w nich jakoś wytłumaczyć, udzielić sobie przebaczenia. Dochodzi do wniosku, że całe jego życie, marzenia i zawód, jaki wykonuje, to prosta kontynuacja drogi szkolnego wesołka. Wciąż pragnie poklasku i akceptacji, ale przedstawienie się kończy, śmiech gaśnie, publiczność wychodzi, a on jak zwykle pozostaje w samotności.