Detektywi z Dalslandu. Bandyci na odludziu

Zżerani przez ciekawość, wszyscy trzej pochylili się nad reklamówką. - Może są tu skradzione pieniądze Fritjofa – podsunął Aron, z trudem łapiąc oddech. - Na pewno tu są – odparł Leo. Ale ich nie było. Brat trzymał przed nimi niewielką wełnianą czarną rzecz. - Aha, to czapka, nie sweter. I co z tego? – stwierdził Henke. - Nie widzisz? Przyjrzyj się – upierał się Aron. – Myślę, że nasz braciszek ma rację. Wtedy Henke także to dostrzegł. To nie była zwyczajna czapka, lecz kominiarka z wyciętymi otworami na oczy i usta. Dokładnie taka, jaką zawsze noszą prawdziwi bandyci, kiedy napadają na banki na filmach. W torbie były dwie takie kominiarki, a na samym dnie leżał pistolet (…) Przez moment cała trójka stała cicho. W jednej chwili powietrze w chacie się ochłodziło, mimo że był środek lata. To już nie była zabawa.