Demokracja peryferii

III Rzeczypospolita nie spełniła nadziei, jakie Polacy wiązali z przemianami 1989 roku. Korupcja, bieda, bezrobocie, źle działające instytucje polityczne i gospodarcze, elity zdominowane przez ludzi dawnego reżimu są symptomem zasadniczej ustrojowej choroby polskiej demokracji. Książka ta, podsumowująca i systematyzującą wcześniej formułowane diagnozy i opinie autora, stara się pokazać przyczyny tego stanu rzeczy. Odpowiedzi szuka przede wszystkim w sferze idei. Analizuje dominujący po 1989 sposób rozumienia demokracji i polityki. Pokazuje jego słabości, błędy i przemilczenia. Postuluje odnowienie polskich tradycji republikańskich i ideałów Solidarności.