Czy człowiek miał kiedyś ogon?
Zdaniem wielu ewolucjonistów: tak. Mowa o dalekich przodkach człowieka, ale w dalszym ciągu „między czwartym a siódmym tygodniem życia ludzkiego płodu można zobaczyć u niego ogon, który w dalszych stadiach rozwoju rozstaje wchłonięty przez ciało”. Z kolei „dorośli ludzie mają w dolnej części kręgosłupa kość guziczną (ogonową), zbudowaną z czterech małych zrośniętych ze sobą kręgów”.
Gould wspomina o przypadku opisanym przez doktora Rossa Granville’a Harrisona w 1901 roku. Chodzi o noworodka, któremu „w błyskawicznym tempie przyrastał ogon. Dziecko przyszło na świat z czterocentymetrowym wyrostkiem, a po trzech miesiącach mierzył on już prawie osiem centymetrów. […] Niecodzienny wyrostek w końcu usunięto i kiedy doktor Harrison rozłożył go na czynniki pierwsze, okazało się, że był pokryty normalną skórą i składał się z tłuszczu, nerwów i naczyń krwionośnych”.