Człowiek wobec natury – humanizm wobec nauk przyrodniczych

Celem pracy jest określenie wpływu, jaki na XVI- i XVII-wieczny obraz świata przyrody oraz na sposób pisania o niej wywarła utrwalona w tekstach Arystotelesa, Pliniusza, Teofrasta, Dioskuridesa i innych autorów starożytnych wiedza przyrodnicza. Wiedza ta w XVI w. stała się jednym z elementów wykształcenia humanistycznego, zaś w XVII została w wielu punktach zakwestionowana. Jednocześnie wykształcił się typ polihistora, uczonego o encyklopedycznym zacięciu, starającego się uporządkować dawną wiedzę, a nowe odkrycia wpisać w ogólny schemat.