Cześć i skandale

Marzy mi się opisanie emigracji jako życia. Nie życia na emigracji, bo to ujęcie dawałoby przewagę socjologicznemu punktowi widzenia, także określonym technikom badawczym, niekoniecznie sprzyjającym uchwyceniu egzystencji ludzi poddanych nowym, ekstremalnym doświadczeniom. Jak myśleli, co czuli, jak reagowali na nową rzeczywistość i jak próbowali ją urzeczywistniać, jak próbowali ją uzewnętrzniać, jak dochodzili do świadomości bycia emigrantami, jak stan ten określali? Listę pytań można wydłużać, ale zawsze powinny one brać za punkt wyjścia duchowość i mentalność ludzką, później jej konsekwencje: style zachowań, światopogląd, uczestnictwo w takich czy innych formacjach politycznych.
Autorka