Czerwoni dowódcy. Korpus oficerski Armii Czerwonej

Autor prezentuje w sposób chronologiczny etapy tworzenia radzieckiego korpusu oficerskiego, od momentu sformowania Armii Czerwonej przez Lenina i Trockiego. Oficerowie ci stanęli w obliczu konfliktu pomiędzy traktowanym profesjonalnie rzemiosłem wojskowym, a ideologią: "wierności partii i jej linii". Dał on o sobie znać już na samym początku, kiedy to w związku z brakiem wykwalifikowanej kadry dowódczej, zaczęto werbować w mniej lub bardziej dobrowolny sposób oficerów armii carskiej jako tzw. "wojenspeców". Ciekawe jest przedstawienie relacji pomiędzy pochodzącymi najczęściej z awansu społecznego "czerwonych dowódców", najczęściej byłych "niższych szarż", podoficerów różnych stopni, w przytłaczającej większości ludzi pozbawionych wykształcenia wojskowego, oraz pochodzącymi z najczęściej inteligenckich, szlacheckich, arystokratycznych warstw społecznych "wojenspecami". Kolejne rozdziały omawiają poszczególne okresy w dziejach korpusu ofi cerskiego - czas odtwarzania Armii Czerwonej po wojnie domowej i klęsce
poniesionej w wojnie z Polską i przechodzenia od na wpół amatorskiego do w pełni profesjonalnego systemu dowodzenia.