Czerwona róża, biała róża

Szanghaj burzliwych lat 40. i 50. minionego wieku. Poszarpany, dziurawy świat. Społeczeństwo wykrwawione wojnami. Upadek tradycji. Rozkład więzi. Oficjalny akt ślubu zawieszony na ścianie to jedynie ozdoba domu Dunfeng i pana Mi. W rzeczywistości Dunfeng nie ma żalu do męża odwiedzającego swoją pierwszą żonę. Małżeństwo, zaaranżowane przez matkę pana Zhenhao, z pewnością nie należy do udanych. Zhenhao swoje schadzki w domu publicznym uznaje nie tyle za zdradę nudnej żony, co za odwet na kochance i dawnej miłości. Państwo Lou to z całą pewnością niedobrana para. On tylko wśród obcych odgrywa rolę troskliwego męża. Ona zaś nie ma nawet zamiaru stwarzać pozorów przykładnego małżeństwa i wciąż poniża pana Lou w towarzystwie. Napięta sytuacja nie najlepiej wróży związkowi ich syna... W swoich opowiadaniach Chang ukazuje przede wszystkim skomplikowaną naturę kobiet – czerwonych i białych róż – zarówno tych wyrachowanych, mściwych, fascynujących, jak i tych cichych, przykładnych, które tylko z pozoru wydają się
pogodzone z własnym losem.