Czas hieny

Zbiór prawie 60 miniatur prozą, impresji, ale i klasycznych opowiadań poświęconych życiu kresowej wsi na Ziemi Zamojskiej. Akcja większości utworów dzieje się w czasach współczesnych, ale poprzez opowieści bohaterów, wspomnienia zahaczają o pierwszą wojnę światową, a nawet okres ją poprzedzający.

W dosyć sennej atmosferze siermiężności, na pół-gomułkowskiej, na pół-gierkowskiej, zdarzają się dramaty na miarę Szekspira: romanse, zabójstwa, zdrady. W tej, zdawałoby się niemal wymarłej wsi, pewnego dnia zjawia się plener malarski. Zderzenie całkowicie odmiennych systemów wartości, stylów życia, światopoglądów aktywizuje lokalną społeczność. Dzięki temu odkrywamy kulturową i historyczną egzotykę kresowej, nadbużańskiej krainy, historię chłopskich rodzin sięgającą nawet 300 lat.

Śledzimy nocne rodaków rozmowy, pojawiają się ostre komentarze polityczne dotyczące nie rozwiązanych dotąd, palących problemów wschodniego pogranicza – obecności Żydów, Ukraińców, ale także funkcjonowania kolejnych rządów w Polsce, narastającej presji putinowskiej Rosji i twardej polityki Niemiec w stosunku do Polski. Młodsze pokolenie artystów ma okazję poznać nicość stanu wojennego, zrozumieć grę pyszałkowatych, chodzących w glorii represjonowanych działaczy podziemia, obrońców żyjących jeszcze siepaczy dawnego, sowieckiego imperium.

Wszystko to opowiedziane z humorem, soczystym językiem autochtonów dosadnie ilustrującym swoistą mentalność, autentyczną, choć niekiedy daleką od ideału, filozofię życia chłopów. Znakomitym dopowiedzeniem tekstów są autentyczne fotografie amatorów dokumentalistów, którzy zatrzymali obraz kresowej, zamojskiej wsi od końca lat 20 po lata 60 XX wieku. Są to fotografie Feliksa Łukowskiego, Jerzego Lewczyńskiego, Michała Wronki i Stanisława Gajewskiego ze zbiorów prywatnych autora oraz Muzeum Zamojskiego.