Córka Galileusza

Najstarsza córka Galileusza, od trzynastego roku życia przebywająca w klasztorze, w największym stopniu odziedziczyła inteligencję i wrażliwość ojca i została jego powiernicą. Jej miłość i wsparcie – wyrażane w listach, które Sobel przełożyła i wplotła w swą opowieść – były dla astronoma źródłem siły w najbardziej twórczych i burzliwych latach. Oscylując między publicznym życiem Galileusza a zamkniętym światem jego córki, autorka ukazuje Florencję Medyceuszy i dwór papieski w Rzymie w epoce, w której zmieniło się wyobrażenie ludzkości o jej miejscu we wszechświecie.